https://www.deepl.com/ <<< ΟΤΤΙΜΕ TRADUZIONI PER SEMPRE, INSTALLAZIONE CON UN SOLO CLICK
AVVISO PER I NAVIGANTI NAUFRAGATI NEL NOSTRO BILINGUISMO NOBILE
Πάνω από 2.000 χρόνια Ρωμιοσύνης αναμένουν να αναγνωριστούν από τους Ρωμιούς!
Σήμερα, θα ήθελα να σας μεταφέρω σε ένα συναρπαστικό ταξίδι πίσω στον χρόνο, στις ιστορικές ρίζες μας, σε μια εποχή όπου δύο συνεχόμενες και αλληλένδετες αυτοκρατορίες, με συμπρωτεύουσες τη Ρώμη και την Κωνσταντινούπολη, έπλεξαν μια πολιτιστική γέφυρα που διαμόρφωσε την ιστορία μας για πάνω από δύο χιλιετίες και συνεχίζουν να μας ενώνουν πολιτισμικά. Συχνά πιστεύουμε ότι η ιστορία της Ρωμιοσύνης τελειώνει με την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476 μ.Χ. όμως η αλήθεια είναι ότι επιβίωσε για άλλα χίλια χρόνια στην Ανατολή, με την Κωνσταντινούπολη να αναδεικνύεται σε νέα πολιτιστική και πολιτική πρωτεύουσα και μέχρι τις ημέρες μας στα ήθη και έθιμα, γλώσσα παραδόσεις, ονομασίες… Φανταστείτε ένα Ελληνορωμαϊκό Μουσείο που θα αναδείκνυε αυτή την μοναδική, συνεχή κληρονομιά, από τους Αυγούστους μέχρι τους Κομνηνούς και ακόμα μέχρι τον ρόλο των Βενετών – Γενουατών στον μεσαίωνα, των καρμπονάρων και φιλικών το 1821, μέχρι τις ημέρες μας.
Ο όρος «2.000 χρόνια Ρωμιοσύνης» (που μεταφράζεται ως «2.000 χρόνια Ρωμιοσύνης») αναφέρεται στη μακρά και συνεχή ιστορία του ελληνικού λαού, του πολιτισμού και της ταυτότητάς του, ιδίως κατά την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της οθωμανικής κατοχής της Ελλάδας. Ο όρος «Ρωμιοσύνη» χρησιμοποιείται λανθασμένα για να περιγράψει αποκλειστικά την ελληνική πολιτιστική και εθνική ταυτότητα, ιδιαίτερα κατά την εποχή που η Βυζαντινή Αυτοκρατορία (συχνά αναφερόμενη ως «Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία») ήταν στην εξουσία, ενώ αγνοεί τη Ρωμαϊκή ρίζα του πολιτισμού, την επιρροή της Ρώμης και του λατινικού στοιχείου. Ενώ στην πραγματικότητα η Ρωμιοσύνη αφορά όλα τα εδάφη της Ρωμαϊκής κυριαρχίας σε όλη τη Μεσόγειο, βόρεια Αφρική, σχεδόν όλη την Ευρώπη, τα Βαλκάνια, τη Μικρά Ασία και τη Μέση Ανατολή!
Η σημαία της Κωσταντινούπολης έγινε ο Ρωμαϊκός Αετός σε δικέφαλη έκδοση, να κοιτά σε ανατολή και δύση, όπως φαίνεται και στο οικόσημο της δυναστείας των Παλαιολόγων.
Ας ξεκινήσουμε από τη Ρωμαϊκή κυριαρχία στα ελληνικά εδάφη. Κατά την Ελληνιστική Περίοδο, από τον 2ο αιώνα π.Χ. έως τον 3ο αιώνα μ.Χ., οι Ρωμαίοι απορρόφησαν τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά ταυτόχρονα επέβαλαν τη θρυλική Pax Romana. Σημαντικά έργα όπως η Οδός Εγνατία, που συνέδεε το Δυρράχιο με το Βυζάντιο, και τα περίφημα Ρωμαϊκά Λουτρά σε πόλεις όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες αυτής της εποχής. Και όταν περνάμε στη Βυζαντινή Περίοδο, από το 330 έως το 1453 μ.Χ., βλέπουμε την Ανατολική Αυτοκρατορία να διασώζει τον ρωμαϊκό νομικό κώδικα, το περίφημο Corpus Juris Civilis του Ιουστινιανού, μεταφράζοντάς τον στα ελληνικά και διαφυλάσσοντας έτσι έναν θεμελιώδη πυλώνα του ευρωπαϊκού δικαίου.
Βέβαια, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αυτές τις δύο αυτοκρατορίες χωρίς να αναφερθούμε στο Σχίσμα που χώρισε τη Δύση από την Ανατολή. Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, με πρωτεύουσες τη Ρώμη, το Μεδιολάνο και τη Ραβέννα, χρησιμοποιούσε τα λατινικά, ακολουθούσε τη Ρωμαιοκαθολική θρησκεία και έπεσε το 476 μ.Χ. από τον Οδόακρο, Ρωμαίο μισθοφόρο που επαναστάτησε και οδήγησε τους Σλάβους κατά της Ρώμης. Από την άλλη, η Ανατολική Ρωμαϊκή, ή εφαλμένα (εκ των υστέρων ονομαζόμενη Βυζαντινή), Αυτοκρατορία είχε ως πρωτεύουσα την Κωσταντινούπολη, τη Νέα Ρώμη, υιοθέτησε την ελληνιστική κοινή γλώσσα του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τον 7ο αιώνα, ακολουθούσε την Ορθόδοξη πίστη μετά το Σχίσμα του 1054 και άντεξε μέχρι την Άλωση από τους Οθωμανούς το 1453. Παρά τις δογματικές θρησκευτικές διαφορές τους, (προκάλυμμα συμφερόντων γιο πολιτικών και στρατιωτικών) είχαν πολλά κοινά στοιχεία, όπως το ρωμαϊκό δίκαιο ως βάση των ευρωπαϊκών συστημάτων και την αυτοκρατορική ιδεολογία του «Βασιλέως των Ρωμαίων».
Γιατί είναι τόσο σημαντική η ιδέα αυτού του Ελληνορωμαϊκού Μουσείου που προτείνουμε; Θα μπορούσε να αναδείξει την κοινή μας γλωσσική και πολιτισμική μας, ιστορική κληρονομιά με αντικείμενα όπως δίστρατα ρωμαϊκά νομίσματα με ελληνικές επιγραφές ή ψηφιδωτά από τις Ρωμαϊκές βίλες και ολόκληρες πόλεις της Πελοποννήσου. Παράλληλα, ψηφιακές αφηγήσεις θα ζωντάνευαν τους χάρτες της Ρωμαϊκής Επαρχίας Μακεδονίας σε αντιπαραβολή με τα Βυζαντινά Θέματα, ή αναπαραστάσεις της Ρωμαϊκής Αγοράς Αθηνών και της Μεγάλης Παλαιάς (Βυζαντινής) Αγοράς Θεσσαλονίκης.
Και γιατί τώρα η Ιταλοελληνική συνεργασία είναι πιο επίκαιρη από ποτέ; Λόγω της πολιτιστικής διπλωματίας. Η Ιταλία και η Ελλάδα μοιράζονται ένα μοναδικό πολιτιστικό υπόβαθρο, με αρχαία ρωμαϊκή κληρονομιά και βυζαντινές επιρροές, και η τουριστική προβολή θα μπορούσε να ενισχυθεί μέσα από διασυνοριακές εκθέσεις, όπως «Η Ρώμη στην Ελλάδα» σε συνεργασία με το Μουσείο Καπιτωλίνου και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.
Φυσικά, υπάρχουν προκλήσεις. Η αξιολόγηση της ρωμαϊκής κατοχής στην Ελλάδα έναντι του ρόλου του υποθετικού, εφευρημένου ως ιδεολόγημα Βυζαντίου, δήθεν προστάτη του Ελληνισμού είναι ένα ευαίσθητο θέμα. Όμως, οι ευκαιρίες είναι τεράστιες, ειδικά με τη σύγχρονη χρήση της τεχνολογίας και διάχυσης της επιστημονικής γνώσης που πρέπει να αντικρούσει τα θρησκευτικά και εθνικιστικά παραληρήματα. Φανταστείτε την ενσωμάτωση της εικονικής πραγματικότητας για να «ζήσουν» οι επισκέπτες τη μετάβαση από τη Ρωμαϊκή στην Οθωμανική περίοδο και ως τις ημέρες μας, θα ήταν μια μεγαλειώδης ανακάλυψη της αληθινής ταυτότητάς μας!
Εν κατακλείδι, η ανασυγκρότηση του Ελληνορωμαϊκού Μουσείου δεν είναι απλώς μια αρχαιολογική πρωτοβουλία. Είναι μια πράξη αναγνώρισης ότι η ιστορία της Ελλάδας και της Ιταλίας είναι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος – ενός νομίσματος που κόπηκε στη Ρώμη και κυκλοφόρησε σε όλη τη Μεσόγειο, αφήνοντας πίσω του μια ζωντανή κληρονομιά που συνεχίζει να μας επηρεάζει μέχρι σήμερα. Σας ευχαριστώ που με διαβάζετε, θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας.
