https://www.deepl.com/ <<< TRADUZIONI PER SEMPRE, CON UN SOLO CLICK
AVVISO PER I NAVIGANTI NAUFRAGATI NEL NOSTRO BILINGUISMO NOBILE
Το πολιτισμικό χάσμα της Ελλάδας σε σχέση με την ευρωπαϊκή επιχειρησιακή νοοτροπία
Οι Πραγματικές Ικανότητες ενός Αποτελεσματικού Μάνατζερ: Αντίθεση με την Ελληνική Γραφειοκρατική Πραγματικότητα
Στη θεωρία, οι ικανότητες ενός καλού μάνατζερ – είτε στον δημόσιο τομέα, είτε στον ιδιωτικό, είτε στον εθελοντικό, τρίτο τομέα – ορίζονται με βάση συγκεκριμένα κριτήρια που διδάσκονται σε πανεπιστημιακές σχολές. Στην πράξη, ωστόσο, η ελληνική γραφειοκρατία συχνά αγνοεί ή παραβιάζει αυτές τις βασικές αρχές, μετατρέποντας τη διαχείριση σε μια διαδικασία ρουτινιάρικης και αντιδραστικής λειτουργίας, συχνά πελατειακού τύπου, παρά σε μια δυναμική προσπάθεια για βελτίωση.
Ας δούμε πώς θα έπρεπε να λειτουργεί ένας ικανός μάνατζερ σε σύγκριση με την πραγματικότητα που συναντάμε:
1. Συνεργασία & Πρωτοβουλία (Αντίθεση με την Παθητικότητα)
-
Θεωρία: Ο μάνατζερ πρέπει να είναι δημιουργικός και προαγωγός ιδεών, όχι απλώς εκτελεστής οδηγιών.
-
Ελληνική πραγματικότητα: Σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, επικρατεί η λογική του “περιμένω οδηγίες”, χωρίς πρωτοβουλίες ή καινοτομία, δηλαδή “αναμείνατε εις το ακουστικόν σας…”
2. Νομική & Διοικητική Επάρκεια (Αντίθεση με την Αδράνεια απέναντι σε Νέους Κανονισμούς)
-
Θεωρία: Ενημερωμένος, με επιστημονικές γνώσεις που εφαρμόζονται γρήγορα και αποτελεσματικά με νέους νόμους.
-
Ελληνική πραγματικότητα: Χαμένες ευκαιρίες λόγω καθυστερήσεων (π.χ. μη έγκαιρη εφαρμογή της ψηφιακής διακυβέρνησης, παράκαμψη των κανόνων δεοντολογίας, εξυπηρέτηση κατ’εξαίρεση με διακρίσεις και ρουσφέτια).
3. Συμμετοχή & Ανοιχτή Διάφανη Διαβούλευση (Αντίθεση με την Κλειστή Συγκεντρωτική Λογική)
-
Θεωρία: Ο μάνατζερ ακούει και ενσωματώνει γνώμες από όλους τους φορείς.
-
Ελληνική πραγματικότητα: Αποφάσεις χωρίς διαβούλευση, με αποτέλεσμα η κοινωνία να μην αισθάνεται πως εκπροσωπεύονται τα συλλογικά συμφέροντα αλλά μονάχα σχέσεις διαπλοκής μεταξύ διαχειριστών δημοσίου χρήματος και εργολάβων.
4. Συντονισμός & Εμπιστοσύνη (Αντίθεση με την Κεντρικοποίηση & τον Ελεγχομανία)
-
Θεωρία: Αποκέντρωση ευθυνών, ενδυνάμωση των ομάδων, εμπιστοσύνη στους συνεργάτες.
-
Ελληνική πραγματικότητα: Έλλειψη εμπιστοσύνης και υπερβολική ιεραρχία, μυστικοπάθεια, εχθρική αντιμετώπιση του πολίτη που ζητά ενημέρωση και συμμετοχή στις συλλογικές αποφάσεις, με αποτέλεσμα να μην αναπτύσσονται νέοι υπεύθυνοι πολίτες, καλοί και ικανοί ηγέτες, αλλά να αναπαράγονται προσωπικές αντιλήψεις παραγοντισμού και πυραμίδων, κατσαπλιάδες της εξουσίας.
5. Προσαρμοστικότητα & Καινοτομία (Αντίθεση με την Ανθεκτικότητα στην Αλλαγή)
-
Θεωρία: Έτοιμος να υιοθετήσει νέες μεθόδους (π.χ. ψηφιακές πλατφόρμες, agile management, σύγχρονη και ασύγχρονη αποτελεσματική διεπικοινωνία).
-
Ελληνική πραγματικότητα: “Έτσι γίνεται εδώ και χρόνια” – η αντίσταση στην αλλαγή είναι εθνικό άθλημα, πρωταθλητές Ευρώπης στη στασιμότητα, αναβλητικότητα, νωθρότητα, η διαφθορά καλά κρατεί παντού γύρω μας και εξαλείφεται μόνο με “γρηγορόσημο”.
Συμπέρασμα: Η Ελλάδα Χρειάζεται Μάνατζερ που Λειτουργούν Ελεύθερα από τη Γραφειοκρατία
Οι καλοί μάνατζερ δεν φοβούνται την αλλαγή, δεν περιμένουν εντολές και δεν εμπνέονται από την παθητικότητα. Αντίθετα:
-
Δημιουργούν συνεργασίες.
-
Εφαρμόζουν γρήγορα νέες τεχνολογίες.
-
Εμπνέουν τους συνεργάτες τους.
Το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη θεωρίας, αλλά η έλλειψη θέλησης για εφαρμογή της.
Αυτή η ανάλυση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κριτική, αλλά και ως πρόσκληση για βελτίωση – ειδικά σε οργανισμούς που θέλουν να ξεφύγουν από τη γραφειοκρατική νωθρότητα και προσκόλληση σε μεσαιωνικές διαδικασίες ιεραρχίας προς εκμετάλλευση της άγνοιας του ποιμνίου τους, κάνοντας κατάχρηση του εθνικού μας σλόγκαν: “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”.
Ερώτηση προς ανάλυση:
Πώς μπορούμε να εκπαιδεύσουμε μια νέα γενιά μάνατζερ που θα σπάσει αυτά τα εμπόδια;
Εγώ προσωπικά επιλέγω καθημερινά την ανοιχτή σύγκρουση μέσα από την πρακτική μου κινητικότητα!
