Affamato di verità / Πεινασμένος για αλήθεια
di Evangelos Alexandris Andreuccio / Ευάγγελος Αλεξανδρής Ανδρούτσος
Italiano
Davanti al Parlamento di Atene, una semplice tenda è diventata il fulcro di una battaglia civile per la verità. Per 23 giorni, Panos Routsis ha condotto uno sciopero della fame, chiedendo risposte sulla morte del figlio Dennis, tra le 57 vittime dell’incidente ferroviario di Tempi nel 2023.
Le famiglie delle vittime denunciano: nessun test tossicologico sui resti, rimozione frettolosa dei detriti, sparizione e ritrovamento misterioso delle riprese video, e il sospetto che il treno merci trasportasse sostanze infiammabili non dichiarate. L’inchiesta giudiziaria è stata archiviata in tempi sospetti, senza ascoltare esperti cruciali né autorizzare l’esumazione dei corpi. Solo grazie alla mobilitazione popolare e al digiuno di Routsis le autorità hanno infine acconsentito alla riesumazione con pieno esame forense.
Questo caso esprime più di una tragedia locale: è la fotografia di un sistema in cui la giustizia appare un privilegio per pochi. Il sistema di immunità parlamentare protegge i vertici politici, mentre il governo ha procrastinato l’implementazione di controlli e segnalazioni automatizzate, nonostante fondi UE stanziati da anni.
Ma nel buio del potere opaco, è riemersa la luce del cittadino. Studenti, lavoratori e semplici cittadini hanno trovato in Routsis un simbolo, trasformando il suo digiuno in voce collettiva. Una società che si rifiuta di piegarsi, che si organizza, che reclama verità e responsabilità.
Non è solo una battaglia greca: è un monito per tutta l’Europa. Perché nei conflitti tra potere e popolo, l’Europa – che si dichiara comunità di valori – deve ascoltare la voce dei cittadini, proteggere la trasparenza e difendere lo stato di diritto.
La tenda di Atene non è più un gesto individuale: è la sede di una rinascita civile. La fame di verità di Routsis è la fame europea di giustizia.
Ελληνικά
Μπροστά στο Κοινοβούλιο της Αθήνας, μία απλή σκηνή μετατράπηκε σε εστία πολιτικού αγώνα για την αλήθεια. Εδώ και 23 ημέρες, ο Πάνος Ρούτσης πραγματοποιεί απεργία πείνας ζητώντας απαντήσεις για το θάνατο του γιου του Dennis, ενός από τα 57 θύματα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη το 2023.
Οι οικογένειες των θυμάτων καταγγέλλουν: καμία τοξικολογική εξέταση στα λείψανα, πρόωρη απομάκρυνση των συντριμμάτων, εξαφάνιση και επανεμφάνιση των οπτικών αρχείων, καθώς και υποψία ότι το εμπορικό τρένο μετέφερε μη δηλωμένες εύφλεκτες ουσίες. Η δικαστική έρευνα έκλεισε με ύποπτους χρόνους, χωρίς να κληθούν κρίσιμοι εμπειρογνώμονες ούτε να επιτραπεί η εκταφή των σωμάτων. Μόνο μετά από λαϊκή κινητοποίηση και την απεργία πείνας του Ρούτση, οι αρχές αποδέχθηκαν τελικά την εκταφή για πλήρεις εγκληματολογικές εξετάσεις.
Αυτή η υπόθεση ξεπερνά τον τοπικό χαρακτήρα: είναι φωτογραφία ενός συστήματος όπου η δικαιοσύνη μοιάζει προνόμιο. Το κοινοβουλευτικό καθεστώς ασυλίας προστατεύει τα πολιτικά ανώτατα στελέχη, ενώ η κυβέρνηση καθυστερεί την εφαρμογή αυτόματων ελέγχων και συστημάτων ασφαλείας, παρότι έχουν διατεθεί ευρωπαϊκά κονδύλια εδώ και χρόνια.
Αλλά μέσα στη σκοτεινή αδιαφάνεια του κράτους, αναδύθηκε το φως του πολίτη. Φοιτητές, εργαζόμενοι και απλοί πολίτες αναγνώρισαν στον Ρούτση ένα σύμβολο, μετατρέποντας τη δική του πείνα σε συλλογική φωνή. Μια κοινωνία που αρνείται να υποταχθεί, που οργανώνεται, που διεκδικεί αλήθεια και λογοδοσία.
Δεν είναι μόνο ελληνική μάχη: είναι μήνυμα σε όλη την Ευρώπη. Διότι στις συγκρούσεις μεταξύ εξουσίας και λαού, η Ευρώπη — που αυτοσυστήνεται ως κοινότητα αξιών — οφείλει να ακούει τη φωνή των πολιτών, να θωρακίζει τη διαφάνεια και να υπερασπίζεται το κράτος δικαίου.
Η σκηνή στην Αθήνα δεν είναι πλέον ένα ατομικό συμβολικό έργο: είναι η έδρα μιας πολιτικής αφύπνισης. Η πείνα για αλήθεια του Πάνου Ρούτση είναι η ευρωπαϊκή πείνα για δικαιοσύνη.
