Oggi mentre noi ellenici festeggiamo il 25 marzo, giorno simbolo della resurrezione del popolo ellenico contro la tirannia turca, ma anche l’Evangelismo, l’annuncio della nascita di Gesù Cristo (e mio onomastico in quanto anch’io ho ereditato il nome rivoluzionario di famiglia). Un doppio simbolismo di rinascimento etnico e speranza religiosa, ripresento un frangente importante della storia della Grecia moderna con protagonisti i miei bisnonni materni, Andreucci – Andruzzi.
di Evangelos Alexandris Andruzzos
Ο Γεώργιος Ανδρούτσος, απόγονος του Κολιανδρούτσου (Nicola – Colia + Andreuccio = Coliandruzzo) και πρόγονός μου, μαζί με τον αδερφό του Αναστάσιο – δεξί χέρι του Λάμπρου Κατσώνη και τον τρίτο αδελφό Κυριάκο, διαδραμάτισαν σπουδαιότατο ρόλο στην οργάνωση του ελληνικού στόλου κατά την επανάσταση, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το 1821, ενώ η οικογένειά μας πρόσφερε για πολλές συνεχείς γενιές, θυσίες αίματος στον βωμό του αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας και επιβίωσης.
Μία από τις σημαντικότερες μορφές του ναυτικού Αγώνα του 1821, ο Γεώργιος Ανδρούτσος, γνωστότερος σαν Κολιανδρούτσος, γεννήθηκε στις Σπέτσες γύρω στα 1782 από οικογένεια Αρβανιτών που έφυγαν από το Ναύπλιο με την παράδοσή του στους Τούρκους το 1715, ώστε να συνεχίσουν στο ιταλικό νησί Le Spezie (Σπέτσες) απερίσπαστοι το ναυτικό εμπόριο, ενώ άλλο μέρος της οικογένειας κατέφυγε στην ορεινή Τσακωνιά, στον οικισμό Πραστό με εμπορικές σχέσεις μεταξύ ορεινής Πελοποννήσου και θαλάσσιας δραστηριότητας εμπορίου, για διατήρηση της ανεξαρτησίας από τους Οθωμανούς.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΟΛΙΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ
Τιμώντας τη μνήμη του Ναυάρχου Σπετσιωτών κι ελληνικού στόλου Γεώργιου Ανδρούτσου παραθέτουμε χρονολογικό μητρώο του, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην άγνωστη στους περισσότερους μετεπαναστατική δραστηριότητά του.
Η οικογένεια μετανάστευσε από την Αρβανιτιά, οικισμό έξω ακριβώς από τα τείχη του νησιού του Ναυπλίου, Napoli di Romagna, όπως διακρίνεται στη χαλκογραφία, όπου υπηρέτησαν ως μισθοφόροι των Βενετών μέχρι και τον βαθμό του φρούραρχου Κολιανδρούτσου στο Παλαμήδι, το πολύτιμο κάστρο υπεράνω της πόλης και διεθνούς ελεύθερου εμπορικού λιμανιού porto franco.
Η οικογένεια μετανάστευσε από την Αρβανιτιά, οικισμό έξω ακριβώς από τα τείχη του νησιού του Ναυπλίου, Napoli di Romagna, όπως διακρίνεται στη χαλκογραφία, όπου υπηρέτησαν ως μισθοφόροι των Βενετών μέχρι και τον βαθμό του φρούραρχου Κολιανδρούτσου στο Παλαμήδι, το πολύτιμο κάστρο υπεράνω της πόλης και διεθνούς ελεύθερου εμπορικού λιμανιού porto franco.
Η Υπηρεσία Ιστορίας του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού καταγράφει: “Να αναφέρουμε χαρακτηριστικά, ότι σε έγκυρες εγκυκλοπαίδειες, βιογραφικά λεξικά και ιστορικές εκδόσεις, γράφεται ότι ο Γεώργιος Ανδρούτσος μετά την Επανάσταση αποσύρθηκε στις Σπέτσες όπου δήθεν ιδιώτευσε. Να προσθέσουμε ακόμη ότι δίνεται λανθασμένη και η χρονολογία του θανάτου του (1851 αντί του ορθού 1849). Μετά από διεξοδική έρευνά μας σε αρχεία και μητρώα προκύπτει ότι ο Γεώργιος Ανδρούτσος, είχε μιαν ενδιαφέρουσα πορεία στις τάξεις του διοργανούμενου Πολεμικού Ναυτικού, συμμετέχοντας ενεργά σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.”
Ο Γεώργιος Ανδρούτσος, ναύαρχος του ελληνικού στόλου των Σπετσών και πρώτος αγωνιστής της απελευθέρωσης στη θάλασσα, γεννήθηκε στις Σπέτσες περί το 1782. Ήταν εγγονός του Κολιανδρούτσου, οι γονείς του Ιωάννης Αναστασίου Ανδρούτσος και Διαμάντω Ιω. Ντούβρου (ή Δούβρου) εκτός του Γεωργίου είχαν άλλους δύο γιούς: τον Αναστάσιο (1786-1835;) έναν από τους πλέον εξέχοντες προκρίτους του νησιού και ναύαρχο του σπετσιώτικου στόλου κατά το πρώτο έτος της Επαναστάσεως και τον Κυριάκο (1791-1861) με σημαντική κι αυτού την συμμετοχή στο Ναυτικό Αγώνα του ’21 και μια κόρη τη Σταματίνα σύζυγο του γενναίου πυρπολητή Κοσμά Μπαρμπάτση.”
Ο Γεώργιος Ανδρούτσος με τη σύζυγό του Χριστίνα (άγνωστο το επώνυμό της) απέκτησαν πέντε γιούς, τον Ιωάννη (1808), τον Ανδρέα (1818), τον Κυριάκο (1822), τον Αριστείδη (1824) και τον Νικόλαο και δύο κόρες την Κονδυλία που παντρεύτηκε τον πρωτότοκο γιο του Χατζηγιάννη Μέξη Θεόδωρο και την Μαριγώ σύζυγο του Βασιλείου Παύλου Χατζηαναργύρου. Ο Ανδρούτσος είναι γνωστός και ως Κολιανδρούτσος (από το αλβανικό Κόλιας=Νικόλαος –το όνομα του προπάππου του– και Ανδρούτσος). Η καταγωγή της οικογένειάς του είναι από την Αργολίδα, συγκεκριμένα από το Ναύπλιο και το πιθανότερο είναι ότι εγκαταστάθηκαν στις Σπέτσες μαζί με άλλους πρόσφυγες μετά το τέλος του Βενετοτουρκικού πολέμου και την παράδοση του Ναυπλίου στους Οθωμανούς το 1715.
«Όλοι αυτοί αν και δίγλωσσοι και με αλβανικά, τις περισσότερες φορές, διακριτικά επώνυμα (όπως τουρκικά ήταν και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας) είχαν ακμαία ελληνική συνείδηση και ακλόνητη ορθόδοξη χριστιανική πίστη, γνωρίσματα που μεταλαμπάδευσαν και στα παιδιά τους που ήλθαν σε επιγαμίες μεταξύ τους, διαμορφώνοντας την άρχουσα τάξη που θα ανοίξει τους ορίζοντες της ναυτικής ακμής και της επαναστατικής δόξας των Σπετσών»
…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο και τα άλλα που ακολουθούν υπο μορφή σχολιασμού στον σύνδεσμο:
Ευάγγελος Αλεξανδρής Ανδρούτσος – Fact Checker
Εκπαιδευτικός, κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος, εκδότης.
Σύμβουλος οργάνωσης και επικοινωνίας.
Συντονιστής διεθνών ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Visualizzazioni: 3