Στον Μοριά διαχωρίστηκε ο ελληνισμός σε ανατολική και δυτική νοοτροπία!

Στον Μοριά διαχωρίστηκε ο ελληνισμός σε ανατολική και δυτική νοοτροπία!

Ο Πετρόμπεης, αν και δεν ήταν μέλος της οικογένειας Μαυρομιχάλη, ήρθε από τον Πόντο για να αντικαταστήσει στην τοπική Οθωμανική διοίκηση μέλος της οικογένειας Γρηγοράκη, με καταγωγή από Lüleburgaz και Edirne. Όντας Τούρκος γεννίτσαρος αξιωματούχος από ελληνόφωνη περιοχή του Πόντου, όμοιος δηλαδή με τον Ερντογάν, υιοθετήθηκε με δεσμούς αίματος και όρκο αδελφοποίησης από τους Μαυρομιχαλαίους, σύμφωνα με τις Μανιάτικες παραδόσεις. Η υιοθεσία αυτή έγινε για να γίνει αποδεκτός από τα υπόλοιπα κλαν της Μάνης και να αποφευχθεί τυχόν εξέγερση με τα αντίπαλα σόγια, με σκοπό την διεκδίκηση της τοπικής εξουσίας με τα πρωτοπαλήκαρά τους, όπως συνέβαινε διαρκώς στα πολεμικά έθιμα της εποχής κι ακόμα επιβιώνουν στις μανιάτικες βεντέτες.
Η επιχείρηση υιοθεσίας και διορισμού του Πετρόμπεη ως διοικητή της Μάνης πραγματοποιήθηκε από Τούρκο αξιωματούχο, ο οποίος κατέπλευσε με στολίσκο τριών πλοίων από την Κωνσταντινούπολη φέροντας μυστικά τον Πετρόμπεη μαζί του.

Ο Μεχμέτ Σουκιούρ και η εκλογή του Πέτρου Μαυρομιχάλη

Η Μάνη μετά τα Ορλωφικά: Μετά την αποτυχημένη εξέγερση των Ορλωφικών το 1770, η Μάνη βρέθηκε σε μια αβέβαιη θέση. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, θέλοντας να διατηρήσει τον έλεγχο στην άναρχη ακριτική περιοχή της Μάνης, ανάμεσα στην ανατολή και τη δύση, άρχισε να επεμβαίνει κάθετα στην επιλογή του Μπέη της Μάνης. Ο Σουλτάνος, έχοντας πλέον τον προσωπικό ηγετικό ρόλο ελέγχου της κρίσιμης περιοχής απέναντι στη Ρωσική απειλή του Τσιρίγου (Κύθηρα) και την διαρκή επικράτηση των Βενετών στη θάλασσα, επέλεγε τον ηγέτη της Μάνης, ασκώντας σημαντική επιρροή με δικούς του στρατιωτικούς και διοικητικούς εγκάθετους στα πολιτικά δρώμενα της περιοχής.

Ο Μεχμέτ Σουκιούρ: Σε αυτό το κλίμα, ο Μεχμέτ Σουκιούρ, ένας Τούρκος αξιωματούχος με σημαντική επιρροή στην Κωνσταντινούπολη, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκλογή του Πέτρου Μαυρομιχάλη ως Μπέη της Μάνης. Ο Σουκιούρ, όντας διοικητής του Μοριά, είχε άμεση σχέση με τα Μανιάτικα ζητήματα και ασκούσε σημαντική επιρροή στις τοπικές διοικήσεις.

Η υποστήριξη στον Πέτρο Μαυρομιχάλη: Ο Σουκιούρ πίστευε ότι ο Πέτρος Μαυρομιχάλης ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να ηγηθεί της Μάνης. Ο Μαυρομιχάλης, όντας υιοθετημένος Οθωμανός αξιωματούχος από τον Πόντο, ως επίσημος γόνος της ισχυρής οικογένειας Μαυρομιχαλαίων, είχε σημαντική υποστήριξη από τα Μανιάτικα κλαν. Επιπλέον, ο Σουκιούρ εκτιμούσε την ικανότητα, την ευφυΐα και την στρατηγική σκέψη του εκπαιδευμένου Μαυρομιχάλη, θεωρώντας τον ικανό να διατηρήσει την ειρήνη και την τάξη στην περιοχή.

Η εκλογή του Πέτρου Μαυρομιχάλη: Με την υποστήριξη του Σουκιούρ, ο Πέτρος Μαυρομιχάλης εξελέγη Μπέης της Μάνης το 1776. Η εκλογή του σηματοδότησε μια νέα εποχή για την Μάνη, με τον Μαυρομιχάλη να ηγείται της περιοχής για 25 χρόνια. Η θητεία του χαρακτηρίστηκε από ειρήνη, ευημερία και ανάπτυξη, ενώ παράλληλα διατήρησε την αυτονομία της Μάνης έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Συμπέρασμα: Ο Μεχμέτ Σουκιούρ, με την υποστήριξή του στον Πέτρο Μαυρομιχάλη, άσκησε σημαντική επιρροή στην ιστορική πορεία της Μάνης. Η εκλογή του Μαυρομιχάλη ως Μπέη έφερε σταθερότητα και ευημερία στην περιοχή, ενώ παράλληλα διατήρησε την αυτονομία της Μάνης.

Σημείωση: Η αφήγηση βασίζεται σε ιστορικά στοιχεία και γεγονότα. Ορισμένες λεπτομέρειες, όπως οι σκέψεις και τα κίνητρα του Σουκιούρ, βασίζονται σε ιστορικές ερμηνείες και λογοτεχνικές προσθήκες για την ομαλή ροή της αφήγησης.

Στη συνέχεια, ο Πετρόμπεης, παρασυρμένος από το πλιάτσικο που λάμβανε χώρα στα στενά μεταξύ Πελοποννήσου και Κρήτης, εν μέσω της πειρατείας και της πολυδιάσπασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, άρχισε να διεκδικεί το δικό του τοπικό φέουδο, όπως ο Αλί Πασάς στα Γιάννενα και όλοι σχεδόν οι πασάδες των απομακρυσμένων επαρχιών με ελάχιστη παρουσία Οθωμανικού στρατού, υιοθετώντας πρακτικές συμβατές με τα ήθη της εποχής, το γενικό πλιάτσικο και προωθώντας το ατομικό του συμφέρον.
Αλλά και ο Καποδίστριας υπήρξε Βενετός, ονομαζόταν Giovanni Antonio Vittori, γυιός Βενετού αξιωματούχου της Κέρκυρας με καταγωγή από την Πούλα της Capo d’Istria, σημερινή Κροατία και ελληνόφωνη Αλβανίδα μητέρα μέτοικο στην Κύπρο, γεννήθηκε στο νησί της ιταλόφωνης Επτανήσου υπό Βρεταννική κυριαρχία, γράφτηκε στο Libro D’Oro (Χρυσό Βιβλίο) των Ιταλών ευγενών, πήρε την Οθωμανική υπηκοότητα και σπούδασε στο Φανάρι, πριν επιλεγεί λόγω της πολυγλωσσίας του και εμπειρίας στη διεθνή πολιτική και διπλωματία από τον Τσάρο να γίνει υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας.
Οπότε το εθνικό ζήτημα δεν τίθεται καν στην εποχή τους, δεν υπήρχε εθνική συνείδηση, μονάχα σύγκρουση συμφερόντων για την δομή της διοίκησης: κρατισμός δυτικού τύπου από τον Καποδίστρια και κοτζαμπασισμός ανατολικού τύπου από τον Πετρόμπεη.

Ακόμα σήμερα πληρώνουμε την άγνοια των ιστορικών γεγονότων με κόστος την πολιτική μας αφασία, σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο που δεν ενδιαφέρεται για εθνικότητες, πίστες και δόξες αλλά για επιβίωση με καλό επίπεδο διαβίωσης με ειρήνη.

www.grecia.it FILO ITALOELLENICO
Εκπαιδευτικός, κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος, εκδότης.
Σύμβουλος οργάνωσης και επικοινωνίας.
Συντονιστής διεθνών ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Loading

Visualizzazioni: 20

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *